Ethel Bruce
04.04.2024
Przed europejskim przemysłem stalowym nie brakuje wyzwań, ponieważ musi on jednocześnie ograniczać emisję dwutlenku węgla i zaspokajać popyt na stal wynikający z przejścia na nowe formy energii, takie jak turbiny wiatrowe.
Według Worldsteel, globalnego stowarzyszenia przemysłu stalowego, przemysł stalowy odpowiada za około 308 000 bezpośrednich miejsc pracy w UE-27, gdzie produkcja stali spadła o 10,5% do 136 mln ton w 2022 r. z globalnej sumy 1,88 mld ton (-4,2% w ciągu jednego roku).
Zastosowania stali
Szeroko stosowana w budownictwie, infrastrukturze, motoryzacji i sprzęcie AGD, stal jest również niezbędna do budowy turbin wiatrowych, elektrowni słonecznych i przyszłych sieci transportowych napędzanych wodorem i CO2. "Dziesięć lat temu Europa eksportowała nieco więcej niż importowała" - przypomina Marcel Genet, ekspert w dziedzinie stali i założyciel Laplace Conseil.
Europa traci konkurencyjność
Jednak z biegiem lat Stary Kontynent stał się "coraz mniej konkurencyjny w stosunku do nowych krajów, począwszy od Chin, co doprowadziło do zamknięcia wielu zakładów w Belgii, Niemczech, Hiszpanii, Anglii" i Francji, podsumowuje dla AFP. Doskonałym przykładem było ostateczne zamknięcie wielkich pieców ArcelorMittal we Florange, którego 10. rocznica będzie obchodzona 24 kwietnia.
Dziś sytuacja nie jest lepsza: po zakłóceniach spowodowanych przez Covid, europejski przemysł stalowy stoi w obliczu "kryzysu gospodarczego" i gwałtownego wzrostu "kosztów energii, a nawet zamknięcia niektórych zakładów w 2022 r., a 2023 r. nie wykazuje oznak poprawy", pisze konsultant ds. energii Sylvie Corno-Gandolphe w raporcie dla Francuskiego Instytutu Stosunków Międzynarodowych (Ifri) opublikowanym w styczniu.
"Nie możemy obejść się bez stali"
Wszystkie te czynniki - nie wspominając o tym, że produkcja stali jest głównym źródłem gazów cieplarnianych - popychają "UE i producentów stali do przyspieszenia transformacji energetycznej", zauważa, podkreślając, że przemysł "jest kluczowym sektorem dla dekarbonizacji europejskiej gospodarki" jako całości.
Wyzwanie klimatyczne
Głównym wyzwaniem klimatycznym jest odejście od wykorzystywania paliw kopalnych do wytapiania rudy żelaza. ArcelorMittal, drugi co do wielkości producent stali na świecie, zamierza do 2026 r. produkować 4 mln ton stali bezemisyjnej, wykorzystując wodór zamiast węgla i pieców elektrycznych.
"Wodór to dobra rzecz, ale jeśli nie będziemy mieć wystarczającej ilości czystej, zdekarbonizowanej energii elektrycznej" z wiatru, słońca lub energii jądrowej, "nie będziemy w stanie produkować taniego wodoru", mówi Marcel Genet.
Raport Ifri
Zastąpienie wielkich pieców "wymaga dużych ilości czystej energii elektrycznej i wodoru, i to już w tym dziesięcioleciu, podczas gdy sektor energii elektrycznej w krajach europejskich nie jest w pełni zdekarbonizowany, a czysty wodór jest wciąż rodzącym się rynkiem".
W marcu Axel Eggert, dyrektor zarządzający Eurofer, europejskiej federacji producentów stali, zauważył, że sam europejski przemysł stalowy "będzie potrzebował co najmniej 2 milionów ton wodoru w ciągu najbliższych kilku lat, aby dokonać transformacji". Do 2030 r. UE zamierza produkować 10 milionów ton odnawialnego wodoru rocznie na swoim terytorium i importować taką samą ilość.
Eggert twierdzi również, że "ponad 74 miliony ton dodatkowej produkcji stali będzie potrzebne tylko po to, aby osiągnąć cele UE w zakresie energii odnawialnej". "Energia słoneczna, wiatrowa, jądrowa ... wszystkie projekty energii odnawialnej, które planujemy i zaczynamy realizować, zużywają coraz więcej stali. Na przykład turbiny wiatrowe to kopalnie stali. Absolutnie nic nie wskazuje na to, że możemy obejść się bez stali i nie ma absolutnie żadnego produktu zastępczego", podkreśla Marcel Genet.
Europejski przemysł stalowy stoi w obliczu wielu przeszkód, próbując sprostać podwójnemu wyzwaniu, jakim jest zmniejszenie śladu węglowego i zaspokojenie popytu na stal w związku z przejściem na nowe formy energii, takie jak turbiny wiatrowe. Jednak pomimo wszystkich wyzwań, eksperci nie przestają szukać alternatywnych rozwiązań.
Komentarze